Terug bij af

Port Barton is een slaperig vissersdorpje op ongeveer 3 uur rijden van Puerto Princessa. De meeste mensen die Palawan bezoeken gaan voornamelijk naar El Nido, helemaal in het noorden. Maar omdat ik zoveel positieve verhalen over Port Barton had gehoord besloot ik deze plaats eerst te bezoeken. Geen slechte keuze, het is er super relax. Niet overbevolkt door toeristen en geen irritante verkopers op het strand. Er is alleen stroom van 17.30 tot 01.00, wat aangeeft hoe afgelegen deze plaats ligt. De weg er naar toe was gedeeeltelijk verhard maar men is hard aan het werk om het geheel verhard te maken. Behalve niks doen heb ik hier een snorkeltrip gedaan. Ongelooflijk maar waar, de 2 andere deelnemers waren meiden uit Oud-Beijerland. Ondanks dat een geslaagde start van mijn trip na het werk-avontuur

Onderweg terug naar Puerto ligt nog een plaatsje genaamd Sabang. Hier heerst ongeveer dezelfde sfeer als in Port Barton. Wat heb ik daar gedaan? Niet veel. De belangrijkste publiekstrekker hier is de ondergrondse rivier. Dit is een rivier die ongeveer 6 km door een grot heen gaat, en je kunt met een bootje dit natuurverschijnsel bezichtigen. Omdat ik in 2015 al eens iets soortgelijks in Laos heb gedaan besloot ik mijn portemenee hier niet voor te trekken. Wel heb ik een tochtje door de jungle gemaakt naar de ingang van deze grot en een kayaktour door de mangrovebossen. 

Na 5 dagen totaal was het tijd om weer terug te gaan naar Puerto. Daar aangekomen checkte ik natuurlijk ik bij het hostel waar ik had gewerkt. Ondertussen had ik ook besloten om mijn visa te verlengen. In een miezerig immigratiekantoortje was dit in 15 minuten geregeld. Toen ik daar zat kreeg ik een berichtje van Kakay, (eigenaresse van het hostel) ze had gehoord dat ik terug was en vroeg of ik wilde werken voor haar nieuwe project, een cafe/hostel. Ik vroeg het adres en heb daar 3 dagen lang keihard in de tuin gewerkt. Dit was opnieuw super leuk en inspirerend. Ondertussen heb ik mijn vlucht naar Cebu geboekt, een ander eiland. Hier kwam ik 23 april rond 22.00 aan.

Omdat ik wat geld wilde besparen en niet met de taxi naar mijn hostel wilde gaan, besloot ik gebruik te maken van een plaatselijk vervoersmiddel genaamd jeepny. Dit is een soort pick-up met aan weerszijde een bankje en een dak. Ze rijden allemaal hun eigen route en als toerist heb je geen idee welke jeepny jou naar de juiste plaats gaat brengen. Met wat hulp van de plaatselijke bevolking lukte het toch. 12 km voor 40 cent. Het geld dat je betaald voor de ritjes geef je via de andere passagiers door aan de chauffeur en het wisselgeld visa versa, zeer bijzonder hoe iedereen hier aan bijdraagt. Cebu City zelf is verder niet zo bijzonder, vergelijkbaar met Manilla.

In Cebu City heb ik vervolgens een brommer gehuurd om het hele eiland rond te rijden. Eerst naar het zuiden waar ik via internet een contact had opgedaan. Hier heb ik onder leiding van 2 jongetjes een tocht naar een waterval gemaakt en met al hun vriendjes in zee gezwommen. Vervolgens mocht ik bij deze familie blijven slapen, echt supercool! Daarna helemaal naar het noorden gereden, met 1 overnachting  (ongeveer 4-5 uur per dag rijden) om daar het eiland Bantayan te bezoeken. Dit is een paradijs met witte stranden en ongelooflijk helder blauw water. Toch vond ik er niet zoveel aan en zat ik na 1 nachtje alweer op de ferry. 28 april was ik weer terug in de stad. Het rijden rond het hele eiland was wel super gaaf en mooi. Niet de bestemming maar de reis..

Morgen ga ik naar Bohol, een eiland ten zuiden van Cebu. Zoek het eens op om een beeld te krijgen ;) Hier zitten wat Moslimextremisten, maarja die hebben we in Gouda ook. Door het verlengen van mijn Visa kan ik t/m 26 mei in de Filipijnen blijven, ik hoop nog veel moois te zien!