'Werken'

Woo al weer een maand onderweg nu! De tijd gaat als een raket, teveel al gezien en gedaan om op te noemen. Ik zal de dingen die het meest zijn blijven hangen te beschrijven. Als eerste ben ik weer eens mijn telefoon kwijtgeraakt, had niets te maken met drankgebruik overigens..;P Hierdoor ben ik mijn foto's van Manilla (Filipijnen) kwijt, maar dat is niet zo erg want zoveel valt daar niet te zien behalve wolkenkrabbers versus armoede. Wel heb ik hier mijn eerste couchsurfing ervaringen opgedaan en dat was erg tof. Slapen bij lokale mensen en de stad verkennen onder leiding van zijn inwoners.

Na mijn vorige verhaal ben ik vertrokken naar Chiang Rai,  een stad in het hoge noorden van Thailand.Bij het busstation raakte ik in gesprek met een Duits meisje en ik besloot haar te volgen naar het hostel wat ze had geboekt en omdat het er goed uitzag heb ik mezelf ook ingecheckt. Met haar ben ik 2 dagen op pad geweest, we hebben een witte tempel bezocht en zijn naar het uitzichtpunt Pub chi fah gereden. Hier hebben we op een prachtige plek overnacht om vervolgens vroeg in de ochtend naar de top te gaan voor zonsopkomst. Dit uitkijkpunt bevind zich op de grens met Laos, je kijkt dus eigenlijk hoe de zon opkomt boven Laos. In de winter schijnt het nog veel mooier te zijn omdat er dan wolkenvelden tussen de bergtoppen hangen. Chiang Rai is verder een heerlijk klein stadje met een leuke avondmarkt en druk bezochte pleinen met allerlei etenswaar. 

Toen werd het tijd voor de al geplande vlucht naar de Filipijnen in verband met de start van mijn vrijwilligerswerk in Puerto Princesa (Palawan) Toen ik de terminal uit liep kwamen  er wat mensen op me af, ze vertelde me dat hun vriendin in kritieke toestand in het ziekenhuis lag en dat ze bloed nodig had. Samen met een groep andere toeristen stapte ik in een busje opweg naar het plaatselijke ziekenhuis,  kleine moeite immers. Mijn bloed bleek niet hetgeen wat ze nodig hadden, maar ik weet nu in ieder geval mijn bloedgroep. Een zeer bijzondere binnenkomst dus. Daarna op naar het hostel waar ik 2 weken vrijwilligerswerk doe. Nu al bijna aan het einde van deze periode en het is echt een super toffe ervaring. Een bed, 3 goede maaltijden en 5 uurtjes werken, maar die 5 uurtjes stellen eigenlijk ook weinig voor ;) Bijvoorbeeld de hele dag naar het strand en dan van 17.00 tot 22.00 wat werk doen, met tussendoor ook nog dinner.

Toen ik hier nog niet zolang was heb ik Filippijnse leren kennen en hebben we tot vandaag (nu scheiden onze wegen) veel tijd doorgebracht. Veel leuke tochten in de omgeving en naar watervallen wat meer naar het zuiden . Het gave is dat bijna iedereen hier goed Engels spreekt, dus toen we een keer met een grote groep collega's van haar op pad gingen kon ik me moeiteloos mengen. (met mijn geweldige sociale vaardigheden...) Gisteren zijn we naar de markt geweest en hebben we (zij) loempias gemaakt bij een vriendin thuis. Ik ben dus erg met de lokale bevolking bezig hier, wat ik dan ook veel interessanter vind dan rondhangen met andere backpackers.

Morgen is mijn laatste dag als vrijwilliger, zaterdag ga ik dan met een crossbrommer naar Port Barton, een vissersdorpje op ongeveer 4 uur rijden. Daarna weet ik nog niet helemaal zeker wat handig is. Ik heb al een ticket naar Kuala Lumpur, maar de kans is groot dat ik mijn visa voor de Filipijnen ga verlengen. Ik ben er nog niet klaar mee over 2 weken denk ik. Dit verhaal  is eigenlijk veel te kort, maar het zweet stroomt van mijn hoofd, logisch dus dat de mensen hier wat relaxter zijn. Je zal wel moeten.